Bydgoski Bąbel Matematyczny

     Praca według „Bąbla Matematycznego”  wykorzystywana jest w pracy z całą grupą, jak również w pracy indywidualne. „Bąblując” wdrażamy dzieci w świat matematyki, rozwijamy tym samym matematyczne zainteresowania dzieci.

Główne założenia Bąbla matematycznego to:

• nauka poprzez ruch i zabawę,
• rosnące umiejętności w zakresie rozwiązywania problemów matematycznych,
• rosnąca wiara dzieci w swoje możliwości,
• rosnąca motywacja do uczenia się matematyki,
• rosnące umiejętności dzieci w obszarze stosowania posiadanej wiedzy w nowych sytuacjach, także o praktycznym charakterze.

 

 

Kodowanie na dywanie

 

Założeniem „Kodowania na dywanie” jest rozwijanie u dzieci przede wszystkim umiejętności logicznego myślenia i wyobraźni przestrzennej. W czasie zajęć dzieci  rozwijają funkcje poznawcze: pamięć, koncentrację uwagi, analizę i syntezę wzrokową oraz koordynację ruchową.

Główną pomocą dydaktyczną jest  PLANSZA DO KODOWANIA, która pozwala nauczycielowi, w taki sposób konstruować zajęcia, aby stroną aktywną było dziecko, które poprzez manipulowanie przedmiotami nabiera doświadczeń, tak ważnych w procesach poznawczych. Dodatkowo zajęciom towarzyszy spora dawka ruchu i częste zmiany aktywności.

 

Główne cele kodowania:

• rozwój spostrzegawczości, wyobraźni, kojarzenia i logicznego myślenia,
• rozwój manualny oraz wzrokowo-ruchowy zwłaszcza motoryka mała,
• kształtowanie umiejętności społecznych  (współpraca w parach, w grupie),
•  odczuwanie radości i zadowolenia z pokonywania trudności,
• nabywanie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych,
• rozbudzenie inwencji twórczej i kreatywności,
• odczytywanie, rozumienie symboli i znaków.

 

 

Metoda Kolorowych Dźwięków

Metoda Kolorowych Dźwięków jest innowacyjna w uczeniu się utworów muzycznych dzięki kolorowym figurom geometrycznym. Muzyka w połączeniu z ruchem stanowi naturalne źródło ekspresji.

Kolory i kształty zachęcają i motywują dzieci do nauki, dodatkowo wzmacniana szybkie efekty – po pierwszej lekcji dziecko samodzielnie potrafi zagrać swój pierwszy utwór. Metoda Kolorowych Dźwięków pełni cztery podstawowe funkcje: stymulującą, terapeutyczną, ogólnorozwojową
i wspomagającą uspołecznienie dzieci. 

Główne cele metody:

• nauka i utrwalenie figur geometrycznych i kolorów,
• rozwijanie koordynacji wzrokowo – ruchowej,
• doskonalenie współpracy między rówieśnikami,
• poznanie układów tanecznych,
• zapoznanie się z nutami,
• nauka najmłodszych dzieci gry na instrumencie,
• poznanie utworów muzycznych.

 

Ćwiczenia relaksacyjne w przedszkolu

 

Przeżywane przez dzieci emocje, lęk, złość, gniew w konsekwencji wywierają niekorzystny wpływ na stan napięcia emocjonalnego. Wszystko to stwarza potrzebę, aby już w wieku przedszkolnym dzieci nauczyły się odprężać, regulować swój rytm i zbierać nowe siły.

             Ćwiczenia i zabawy relaksacyjne prowadzimy w momencie, kiedy obserwujemy u dzieci napięcie emocjonalne wyrażające się nadpobudliwością psychoruchową, po zabawach wymagających wysiłku fizycznego i psychofizycznego, po zabawach i ćwiczeniach pobudzających.

 

Stosowane  ćwiczenia i zabawy relaksacyjne w pracy z dziećmi mają na celu: 

• rozładowanie napięcia emocjonalnego oraz poradzenie sobie ze stresem,
• wprowadzają w stan odpoczynku, odprężenia,
•  rozwijają wyobraźnię,
• wzmacniają koncentrację uwagi.

 

 Najczęściej wykorzystywane metody relaksacyjne to :

 

Technika relaksacji wg Jacobsona

Polega na napinaniu i rozluźnianiu określonych grup mięśni oraz na   koncentrowaniu  się na tym, by w pełni odczuć różnicę między napiętym
a rozluźnionym mięśniem. Trening Jacobsona dzieci wykonują w wygodnej pozycji leżącej.

Trening autogenny Schultza wg A Polender

To przede wszystkim ćwiczenia, które pomagają osiągnąć stan pełnego relaksu
i odprężenia. Opiera się na działaniu autosugestii i wymaga umiejętności koncentracji umysłowej.  

 

Ćwiczenia oddechowe relaksacyjne

Ćwiczenia oddechowe relaksacyjne pomagają w redukowaniu stresu
i niepokoju. Ponadto pomagają dzieciom się wyciszyć i odprężyć po zabawach ruchowych.

 

Masaż relaksacyjny (wierszyki- masażyki)

Do wierszyków - masażyków wykorzystujemy rymowanki - rysowanki
oraz opowiadania, które dzieci mogą „narysować” swoim kolegom palcem na plecach.

 

 

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
 

Metoda Ruchu Rozwijającego jest stosowana we wspomaganiu prawidłowego rozwoju dzieci oraz w korygowaniu jego zaburzeń. Istotą owej metody jest wykorzystywanie ruchu jako narzędzia wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka, a także jako terapia zaburzeń rozwoju.

Podstawowymi założeniami tej metody to rozwijanie przez ruch:

•  świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,
•  świadomości przestrzeni i działania w niej,
• dzielenia przestrzeni z innymi osobami i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.

Ćwiczenia w Metodzie Ruchu Rozwijającego mają na celu rozwijać poznanie własnego ciała, poczucia siły, sprawności, usprawniania motoryki oraz możliwości ruchowych. W metodzie tej dziecko ma okazję poznać przestrzeń, w której się znajduje, dzięki czemu staje się ona dla niego bezpieczniejsza i czuje się w niej pewniej przez co jest bardziej aktywne i kreatywne podczas ćwiczeń.

Pracując Metodą Ruchu Rozwijającego wspomaga się zarówno rozwój fizyczny jak
i emocjonalny dziecka. Zaletą tej metody jest to, iż można ją stosować nie tylko w pracy z dziećmi
w normie rozwojowej, a także z dziećmi z zaburzeniami rozwoju, czy wymagającymi specjalnych potrzeb edukacyjnych.

 

Metoda Alfreda i Marii Kniessów – Gimnastyka Rytmiczna

Metoda Alfreda i Marii określana jest jako specyficzna metoda prowadzenia zajęć wychowania fizycznego z dziećmi. Jest to rodzaj gimnastyki twórczej, rytmicznej, utanecznionej, polegającej na nieustannym poszukiwaniu nowych form i rodzajów ruchu – poprzez eksperymentowanie środkami ruchowymi, słownymi i wzrokowymi.

Głównymi elementami tej metody są:

- ruch,
- muzyka,
- rytm,
- przybory.

W metodzie A. i M. Kniessów liczy się dobre samopoczucie, przyjemne przeżycia i radość ruchu. Następuje stapianie się muzyki i rytmicznych ruchów.

Kolejnym czynnikiem  (oprócz ruchu, rytmu i muzyki) są estetycznie wykonane przybory do ćwiczeń (podwójny bijak, wstążki na kijku, grzechotka, przepołowiona łuska orzecha kokosowego, dzwoneczki zakładane na palce dłoni oraz na kostki u nóg), które równorzędnie i twórczo uczestniczą w tym procesie. Tak samo jak demonstracja ruchowa muzyka bądź akompaniament pobudzają i zarazem wywołują reakcje ruchowe.

Charakterystyczne dla metody Kniessów jest to iż rezygnuje się w niej
z dotychczasowych i zarazem powszechnie stosowanych form oraz środków wychowania fizycznego. Metodę cechuje ekspresja ruchowa i duża aktywność ćwiczących.

                                                                       

Metoda Carla Orffa – słowo, muzyka, ruch

Metoda Carla Orffa jest doskonałym rozwiązaniem w pracy nauczyciela. Niezwykle skutecznie wpływa na aktywizację ruchową dziecka i jego muzykalność.

Cała koncepcja pedagogiki muzycznej według Orffa opiera się na trzech zasadach: kształcenie poprzez zabawę, rozwijanie muzykalności dzieci, integracja muzyki, słowa i ruchu.

Etapy postępowania:

1. Podział słowa lub prostego zdania na sylaby wypowiadane w rytmie.
2. Poruszanie swoim ciałem w rytmie.
3. Przenoszenie ruchu na instrument.

Przy metodzie Carla Orffa najczęściej sięga się po grę na instrumentach, ruch przy muzyce oraz tworzenie muzyki, rzadziej wykorzystuje się śpiew i słuchanie muzyki.